Advertisements
Ερωτεύτηκα τα χρώματα και μπόρεσα έτσι να σ’ αγαπήσω. Σ’ όλες σου τις εκφάνσεις. Σε όλες τους τις αποχρώσεις. Λίγα ψυχρά και λίγα θερμά μπλεγμένα. Στον ίδιο καμβά, στο ίδιο πινέλο, σ’ εκείνο το ίδιο θολό νερό ξεπλύματος. Η λιγοστή μίξη χρωμάτων γέννησε αριστουργήματα. Η διαρκής, η παρατεταμένη μίξη έδωσε γριζόμορφες πηχτές ανακατοσούρες. Μίξη στη μίξη, γκρίζο και γκρίζο. Απαλές κινήσεις ουρλιάζουν οι μπογιές μας, τα τελευταία χρώματά μας. Απαλές.
Απαλά, άπλωσέ μου τα χρώματά σου.
εκείνο το κάτι. μόνο εκείνο.
Γύριζα με ένα τσιγάρο που πάλευα να κρατήσω αναμμένο. Το τελευταίο μου σπίρτο έσβησε στο πεζοδρόμιο.
Ένα δροσερό αεράκι στην εκπνοή του Αυγούστου περιέβαλλε τις νεραντζιές του δρόμου.
Μα δε με άγγιξε ούτε λίγο.
Δε μπέρδεψε τα μαλλιά μου, δε με ανατρίχιασε, δε βούρκωσε τα μάτια μου η σκόνη που σήκωσε.
Σου έμοιαζε λίγο αυτό το αεράκι.
Γιατί σημαίνεις το φθινόπωρο μα δε με κάνεις πια να δακρύζω.
Είμαι χρόνια φθινόπωρο.
…και είμαι εγώ και είσαι εσύ και μοιάζουμε με χάρτινες σαΐτες…..
by_bengoodspeed
I see the bright lights
It’s the month of July
It’s violent here
Why have you left me
If only you could stay
& keep me in
It’s violent here
Why did you run from me
